Kaç kişi kasti olarak ilgi duyar ki bir kaç gecenin göz göre göre çöpe atılmasına?
Düşüncem o yönde ki insan kalbi tasarlanma esnasında bazı detaylara ve boşluklara yol verildi. Bakınız efendim detayları kurcalamak gerekirse, ağırlıkları bakımından farklı farklı insanların sistemlerinde boy gösterecek hepsinde aynı görevi ve aynı eylemi gerçekleştirecek sende buna çıkıp "Kalp işte" diyeceksin. Yemezler! Bugün bir fabrika da bile ikinci işi yapana "Amir" diyorsun. Gözünü seveyim yamana atma...
Detaylar diyorduk azizim detaylar, şimdi ne mümkün olur böylesi şuh bir nefesle tasarlanan kalbin söz dinlemesi işte en akıl akıcı detayı bu. Kafasına buyruk oluşu. Bir düşünsene diğer organlarının acıdan yoksul kalması için verdikleri emirleri kalbin samimi bir metanet ile karşılayıp tüm inadından vazgeçtiğini...
Gerçi o zamanda Sezen ablaya ayıp olacak.
Boşluklar bırakıldı. İnsanoğlu buna umut diyor. Bariz sırıtan gerçeği görmemek nasıl kabullenir ki şu kurban olduğum kürdan bacaklı insanlar mutsuzluğa? Mesela Godot hiç gelmedi ve gelmeyecek mutsuzluk değil işte! İnsanın avuç içlerin de hiç gelmeyecek, hiç görülmemiş bir hayatı tasvir etmesi, tanıması. Ee bunu nasıl seviyorsun be Adem? Bunun ne sevilecek ne yanı var şimdi?
Dokunarak sevmek diye bir şey var. Dokunarak sevdiysen eğer bir insanı o gittiği zaman gittiğine inanmıyorsun, inanamıyorsun. Gitse de gelir diyorsun. Gel gelelim gelmiyor! Dokunarak sevmek, işte o çok kötü. Kendi hissiyat dokuların ile başka bir tene aynı sen tazeliğinde dokunduğun zaman o ten sen, sen o ten oluyorsun. Sevişmek değil o terletiyor.
Dokunarak sevmek, rüzgardan daha esintili olmak gibi bir şey senden önce bir rüzgar yelinin yanaklarına değmesin de duymuş olduğu huzuru kitaplarca, sayfalarca arayanın bir gün parmak uçlarında denk geldiği his işte. Anasını satayım tüylerim diken diken oldu!
İşte tam bu noktada enkaz başlıyor. Eğer dokunarak sevebildiysen bir insanı bütün organlarının yerlerini ve olası bir aksi durumda yaşatacakları acıları bir bir biliyorsun. Dokunarak sevmek bazı şarkıların içine sıkıştırmak gibi ve orada öylece kalması. Ne olur böyle kalsak ya diye dua bilmediğin halde istemek işte.
Dokunamadan sevmek...
"Ölümlerden ölüm beğen" tabağının en zengin çerezidir. Yağlı viski gibi öyle güzel tat bırakır ki düşler de. Ne şarkılar, türküler dokunamaz olur senin dokunamadığın bir saç teline. Hiç bilmediğin çiçekler yaratır hiç var olmamış kokular hayal edersin burnunun ucunda. Ayakları sanki anlık bir betona bassa dünya geberecek gibi olur kahırdan, utançtan ki zaten sende yerin dibine batsın istersen o toplu iğne ucu kadar acı için. Bir gülüşü öyle monte olur ki düşlerine. İşte bile bile çöpe attığın geceler o gülüşle başlar. Yani azizim şunu dile getirmek istedim.
Sen ne akla hizmet kalp ile harbe çıkarsın. O bir kere dokunmadıktan sonra senin fikirlerin ne hacet...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder